Ik heb al eerder verteld dat er geen regels zijn wat artjournaling betreft. Aan de ene kant is dat heel bevrijdend, jij bent de baas over je eigen werk. Aan de andere kant best eng. Wat is nou goed en wat niet? Ik werk het liefst met richtlijnen en regels zodat ik weet dat ik voldoe aan de geldende norm. Maar wat als er geen geldende norm is? Wat als ik degene ben die de norm bepaalt? Als je er goed over na denkt kan dat best confronterend zijn.

Juist omdat artjournalen geen grenzen kent, kun je er een hele hoop kanten mee op. Ik heb ontdekt dat ik artjournaling op verschillende wijzen kan toepassen. De bloemen illustratie hierboven was mijn eerste spread (twee pagina’s naast elkaar) waarbij ik me niet bezig hield met hoe mooi het plaatje zou worden. Ik had die dag een hoop aan mijn hoofd gehad en moest ergens met mijn zorgelijke gedachten naar toe. Vaak vouw ik op deze momenten mijn handen en ga in gebed. Zittend aan mijn bureau schreef ik alles wat me dwarszat op beide pagina’s in mijn boekje op. Eerst van boven naar beneden en van links naar rechts. Daarna draaide ik mijn boekje 90 graden en schreef op dezelfde wijze over mijn tekst heen. Het schrijven luchtte mij enorm op en voelde als een gebed in briefvorm. Nadat ik alles er had uitgeschreven, heb ik zwarte verf gepakt en ben ik met een inktroller over de inmiddels al onleesbare tekst heen gegaan. Toen de verf droog was heb ik de randjes versierd met washi tape. Het “toeval” wil dat op één van de tapejes de tekst: See GOOD in all things” stond. Daar heb ik zonder nadenken gelijk de tekst: “See GOD in all things” van gemaakt. Daarna ben ik bloemen gaan tekenen en kwam een tekst uit Mattheus 6 in mijn gedachten op waar Jezus sprak over de bloemen in het veld. De strekking van deze tekst heeft te maken met piekeren en je zorgen maken en eindigt ongeveer met de woorden: Maak je geen zorgen over de dag van morgen, je hebt het al moeilijk genoeg met vandaag.

Vertrouwen hebben is hier het sleutelwoord, heb vertrouwen in wat je doet en neem de vrijheid om je zelf te ontwikkelen. Artjournaling is een manier van leven, het gaat niet alleen maar om een mooi plaatje. Het gaat erom dat je jezelf steeds een beetje beter leert kennen en vanuit die kennis groeit op zowel creatief- als het innerlijke vlak.

Write it off

I have said it before, there are no rules regarding artjournaling. On the one hand that is very liberating, you are in charge of your own work. Quite scary on the other hand. What is good and what is not? I prefer to work with guidelines and rules so that I know that I meet the applicable standard. But what if there is no applicable standard? What if I am the one who sets the standard? If you think about it, it can be quite confronting.

Just because art journaling has no limitations, you can do wat ever you want to do. I have discovered that I can apply artjournaling in different ways. The floral illustration above was my first spread (two pages next to each other) where I was not concerned with how beautiful the picture would be. I had a lot on my mind that day and had to go somewhere with my worrying thoughts. I often fold my hands at these moments and pray. Sitting at my desk I wrote down everything that bothered me on both pages in my booklet. First from top to bottom and from left to right. Then I turned my booklet 90 degrees and wrote my text in the same way. Writing was a great relief and felt like a prayer in letter form. After I had written everything down, I took black paint and went over the already illegible text with an ink roller. When the paint was dry I decorated the edges with washi tape. The “coincidence” means that the text “See GOOD in all things” was written on one of the tapes. I thoughtlessly made the text “See GOD in all things.” I read from Matthew 6 where Jesus spoke about the flowers in the field. This text is all about worries and ends roughly with the words: Don’t worry about tomorrow,
each day has enough trouble of its own.

Trust is the key word here, have faith in what you do and take the freedom to develop yourself. Artjournaling is a way of life, it’s not just about a beautiful picture. It is about getting to know yourself better and growing from that knowledge both creatively and internally.

De teleurgestelde blik in de ogen van dit poppetje is een fragment uit mijn eerste “echte” artjournal.

Nadat ik het besluit had genomen om het artjournalen een kans te geven, ben ik vol verwachting begonnen met de materialen die ik al had liggen. Ik heb heel symbolisch één van mijn notitieboeken genomen waar ik dagelijks al mijn ideeën in opschreef. Dit boek hield mijn grote kippe-kop een heel eind weg bij mijn kippe-kont waardoor ik mijn ei niet kwijt kon! Met andere woorden; zolang ik veilig in mijn hoofd bleef zitten, hoefde ik geen actie te ondernemen! Het opschrijven van mijn ideeën gaf even hoop en een goed gevoel, maar geen actie! Sterker nog, het werd een gewoonte om het alleen maar op te schrijven en weer weg te leggen. Dat leidde tot een enorme drempel en bergen frustratie! Alle ideeën die in mij opborrelden werden bijna direct en vakkundig om zeep geholpen. Een molen van negatieve kreten draaide in cadans door mijn gedachten heen en maaide elke creatieve scheut die ik maar enigszins een kans wilde geven om. Ik kan het toch niet… Ik hebt het al zo vaak geprobeerd… Ik kan niet tekenen…. Het kost alleen maar een hoop geld… Ik ben niet goed genoeg… Welk doel dient het nou?… Ik heb hier geen tijd voor… Ik heb niet de juiste materialen… Ik moet eerst die en die cursus doen… Ik moet mijn tijd aan zinnige dingen besteden…. Ik verdien dit niet… Ik heb product X niet!… Ik word nooit zo goed als haar…. Ik stel niets voor…. Ik ben helemaal niets….

Er is al heel wat verteld en gezegd over de inner-criticus. Ook in de eetstoorniskliniek hebben we het er uitgebreid over gehad. Als ik terugkijk op mijn eerste serieuze artjournal poging en daar de sabotage pogingen van mijn inner-critcus naast zet, is een aflevering van “Wie is de mol” is er niets bij. Dit bereikte een hoogtepunt toen ik door onervarenheid voor de 2e keer met de blauwe spraypaint over het gezicht van mijn poppetje spoot waardoor ze er nu op zijn Engels gezegd wel heel “blue” uitziet. Ik durf met 100% zekerheid te zeggen dat mijn gezicht er op dat moment ook zo uitzag. Wat was ik teleurgesteld in mijn eerste artjournalpage! Ik heb dagen bij mijzelf gedacht: Wat moet ik in vredesnaam met een afbeelding van een depressieve prinses met een mislukte haardos in mijn artjournal? Zo had ik het me niet voorgesteld! In de hoop dat mijn volgende artjournal pages een stuk mooier zouden worden en enigszins nog vasthoudend aan mijn sterk geromantiseerde ideeën over de artjournaling, ben ik er een na een paar dagen balen toch weer mee aan de slag gegaan. Wat denk je? Ook mijn tweede pagina was een teleurstelling…

Ondanks de teleurstelling ben ik toch doorgegaan, al ging het niet van harte. Soortgelijke verhalen en kennis van de inner-criticus hielpen me door deze fase heen. En wat denk je? Het gaat al een stuk beter!

Disappointment

The disappointed look in the eyes of the character on the image above, is an excerpt from my first “real” artjournal.

After I had made the decision to give artjournal a chance, I started full of expectations with the materials I already had. I have taken one of my notebooks very symbolically in which I wrote down all my ideas on a daily basis. This book kept my big chicken head a long way away from my chicken butt, which prevented me from laying my creative egg*! In other words; as long as I remained safe in my head, I didn’t have to take any action! Writing down my ideas gave me hope and a good feeling, but no action! In fact, it became a habit just to write it down and put it away again. That led to lots of frustration! All ideas that popped up inside me were destroyed almost immediately. By every creative thought, which I only slightly threatened to give a chance I had a negative response in my mind: I can’t do it anyway… I’ve tried it so many times… I can’t draw… It just costs a lot of money… I’m not good enough… What purpose does it serve?… I don’t have time for this… I don’t have the right materials… I first have to do this and that course… I have to spend my time on sensible things… I don’t deserve this… I do not have product X!… I will never be as good as her… I do not represent anything… I am nothing at all…

A lot has been said about the critical inner voice . We also discussed it extensively in the eating disorder clinic. When I look back on my first serious artjournal attempt and add the sabotage attempts of my critical inner voice to it, an episode of “The Mole” is nothing. This reached a peak when, due to inexperience, I sprayed the blue spray paint over the face of my character for the second time, which makes her look very “blue”. I dare to say with 100% certainty that my face looked the same at the time. I was so disappointed in my first artjournal page! For days I thought to myself: What on earth am I supposed to do with an image of a depressed princess with a failed head of hair in my artjournal? I hadn’t imagined it that way! Hoping that my next artjournal pages would become a lot more beautiful and still hold on to my strongly romanticized ideas about artjournaling, I started working in my artjournal again after a few bad days . What do you think? My second page was also a disappointment…

Despite the disappointment, I went ahead, although it didn’t go very well. Similar stories and knowledge of the critical inner voice helped me through this phase. And what do you think? It is already a lot better!

*Being able to lose your egg is a Dutch saying

In mijn vorige stukje over artjournaling schreef ik dat ik het in het komende stukje ga hebben over de toegevoegde papiertjes en handletters. Dat wordt deze post dus!

Meestal als ik in mijn artjournal werk, werk ik op beide pagina’s tegelijk. Ik gebruik ze als één. Vooral in mijn Moleskin boekje waarin ik voornamelijk met fineliner en inkt werk, lopen mijn illustraties over beide pagina’s heen en vormen zo samen één illustratief geheel. Omdat ik nu op één A6 kaartje gewerkt heb, kan ik maar één pagina in mijn boekje vullen. Om ervoor te zorgen dat de pagina’s apart van elkaar interessant genoeg zijn en samen ogen als één geheel, is het van belang dat ik beide pagina’s in ieder geval op kleurniveau naar elkaar toe trek. In dit voorbeeld heb ik ervoor gekozen om de lege pagina te bedekken met diagonaal zwart/wit gestreept papier.

Zwart en wit zijn geen echte kleuren en passen daarom bijna overal bij. Wat uitzonderingen daargelaten. Ik zou bijvoorbeeld niet voor dit best wel dominant aanwezige papier hebben gekozen als mijn artjournalkaartje zachtroze was geweest en in het geheel geen zwart bevatte. Om er in de eerste plaats voor te zorgen dat mijn artjournal kaartje mooi bij de linker pagina aansluit, heb ik een zelfde stukje van het papier van de linker pagina ook op de rechterpagina geplakt. Heel subtiel heb ik het patroon er contra tegenaan geplakt. De eerste aansluiting is gemaakt. Daarna heb ik de handgeletterde titel ook een zwart/wit gestreept motief gegeven waardoor de pagina’s nog meer op elkaar aansluiten. Ik denk dat als ik voor een zwart/wit gestippelde titel was gegaan, het effect een stuk minder was geweest. Dus let ook op de patronen! Vervolgens ben ik mijn scrapbook layout op de linkerpagina gaan maken. Al zijn beide thema’s heel verschillend toch stoort het niet vanwege het consistente kleurgebruik. Pas wel op dat het niet te dwangmatig wordt waardoor het saai gaat ogen… Ook het verschil in techniek levert hier geen problemen op. Omdat het houten bij-elementje iets warmer geel is dan het geel in mijn artjournal en alles uit koele tinten bestaat, heb ik met een wit, citroengeel en groen potlood de kleur van het bijtje een stuk koeler gemaakt. Als finishing touch zijn wat witte spetters en turquoise druppels aangebracht. Ik dacht toen klaar te zijn… Maar was nog niet helemaal tevreden. Daarom heb ik het blauw/witte truitje van mijn personage beplakt met een wit stukje gestikt papier met daarop zwarte gestempelde sterren. Dit stukje had ik nog liggen en komt uit hetzelfde papier als de tekst strip met het woord bijzonder erop. Omdat beide met dezelfde inkt zijn bestempeld en dezelfde structuur hebben, maken ze een prima match en kan ik tevreden zijn over het resultaat.

Niet alles valt te beredeneren, vaak is het gewoon een kwestie van proberen en doen. Sta open voor onverwachte aanpassingen als deze mooier en beter ogen, zelfs als het tegen alle (ongeschreven) regels ingaat! Leg je stukjes eerst neer alvorens je alles vastplakt, vooral bij een scrapbook layout dat uit meerdere lagen bestaat is het van belang om eerst alles neer te leggen.

Wil je wat meer weten over handletteren? Klink dan op deze link. Veel succes met artjournalen! En mail me gerust (femke@studiopixplusprints.nl) om je werk en ervaringen te delen. En tot slot: Veel plezier!

Together one piece

In my previous article about artjournaling, I wrote that in the next article I will talk about the added papers and hand-lettering. That will be this post!

Usually when I work in my artjournal, I work on both pages at the same time. I use them as one. Especially in my Moleskin booklet in which I mainly work with fineliner and ink, my illustrations run over both pages and together form one illustration. Because I have now worked on one A6 card I can only fill one page in my booklet. To ensure that the pages are interesting enough separately from each other and look together as one piece, it is important that I pull both pages together at least at the color level. In this example I chose to cover the blank page with diagonal black/white striped paper.

Black and white are not real colors and therefore fit almost everywhere. With some exceptions. For example, I would not have opted for this rather dominantly present paper if my artjournal card had been soft pink and did not contain any black at all. In the first place to ensure that my artjournal card fits nicely with the left page, I also add the same piece of paper from the left page on the right page. Very subtly I have stuck the pattern to it. The first connection has been made. Then I also gave the hand-lettered title a black/white striped motif that makes the pages even more consistent. I think that if I had opted for a black and white dotted title, the effect would have been a lot less. So pay attention to the patterns! Then I started creating my scrapbook layout on the left page. Although both themes are very different, it does not bother because of the consistent use of color. Just be careful that it does not become too compulsive, which makes it look boring… The difference in technology does not cause any problems here either. Because the wooden bee element is slightly warmer yellow than the yellow in my artjournal and everything consists of cool hues, I have made the color of the bee a lot cooler with a white, lemon yellow and green pencil. As a finishing touch some white splashes and turquoise drops have been applied. I thought I was ready then … But I was not completely satisfied. That is why I covered the blue/white dotted clothing of my character with a white piece of stitched paper with black stamped stars on it. This piece I still had and comes from the same paper as the text strip with the word “Bee special” on it. Because both are stamped with the same ink and have the same structure, they make a great match and I can be satisfied with the result.

Not everything can be argued, it is often just a matter of trying and doing. Be open to unexpected adjustments if they look better and more beautiful, even if it goes against all (unwritten) rules! Put your pieces first before you stick everything together, especially with a scrapbook layout that consists of several layers, it is important to first put everything down.

Do you want to know more about hand-lettering? Then click on this link. Good luck with art journaling! And feel free to email me (femke@studiopixplusprints.nl) to share your work and experiences. And at last but not least: Have fun!