Categoriearchief: BLOG

VAN COWARD NAAR COW-ART

De woordspeling in de titel bevat precies de twee woorden die m’n ontwikkeling op kunstschildersgebied weergeven. Lafaard en koeien kunst. Ik roep al jaren dat ik niet echt uit de verf kom. Nee, ik ben zeker geen held als het op schilderen aankomt. Klassieke schilder- en tekenlessen houd ik meestal maar kort vol, omdat ik bang ben om te falen. Enkele jaren geleden was mijn faalangst nog veel erger, het verlamde me zelfs. Ik maakte bijna niets uit angst het te verpesten.

Uiteindelijk heeft mijn conclusie – dat ik meer te verliezen heb als ik niets doe – me over de streep getrokken om te gaan beginnen met een art journal. Daarin ontdekte ik wat ik leuk vond om te doen. Door de kleine successen in mijn art journal kreeg ik meer vertrouwen in het proces. Ik zeg bewust proces in plaats van eindresultaat…

“Uiteindelijk heeft mijn conclusie – dat ik veel meer te verliezen heb als ik niets doe – me over de streep getrokken om te gaan beginnen met een art journal”

Door elke keer weer opnieuw het proces in te gaan en daar bewust mee bezig te zijn, groeide mijn zelfvertrouwen en durfde ik het aan om de stap te nemen naar groter abstract, niet figuratief werk. Uiteindelijk heb ik me zelfs aangemeld voor een jaarcursus op de kunstacademie waar ik – om toegelaten te worden – mijn werk moest laten zien. Nu, anderhalf jaar later, maak ik een nieuwe stap (erbij). Ik waag me opnieuw aan figuratief schilderwerk maar dit keer schilder ik herten en koeien in mijn eigen stijl en geheel angstvrij!

LOEI LEUK

Ik ben nog steeds groot fan van niet figuratief schilderen, gewoon omdat het kan en omdat het ontzettend lekker is om te doen. Verstand op nul, zicht op oneindig en gaan!

“Verstand op nul, zicht op oneindig en gaan!”

Op de kunstacademie worden we regelmatig uitgedaagd om uit onze comfortzone te komen. En soms is dat helemaal niet zo’n verkeerd idee. Even iets heel anders doen – hoe lastig dit in de eerste instantie kan zijn – helpt juist om los te komen van de gewoontepatronen waar ik de afgelopen maanden in zat. Het opent weer nieuwe deuren voor toekomstige creaties. Nooit geweten dat een koe schilderen ook best fijn kan zijn!

WEL HEB IK OOIT!

Voor het gemak personifieer ik de innerlijke criticus in een vrouwelijke vorm. De innerlijke criticus wie kent haar niet? Berucht en gevreesd met name onder creatieve lieden. Helaas ken ik haar maar al te goed en geeft ze mij aandacht in overvloed.

In mijn leven heeft deze madame het iets te veel en te vaak voor het zeggen. Ze vertelt me vooral wat ik niet moet doen, wijst me steevast op alles wat fout gaat of fout kan gaan en corrigeert me de hele dag door. Daarnaast trekt ze alles wat ik aan het doen ben in twijfel en probeert me met rede ervan af te halen. volgens haar moet ik maar gewoon blijven wie ik ben. Grote plannen worden op voorhand ontmanteld en weggezet als onzin of te veel gedoe.

” volgens haar moet ik maar gewoon blijven wie ik ben. Grote plannen worden op voorhand ontmanteld en weggezet als onzin of te veel gedoe”

Fatsoen heeft ze niet, ze kakelt bij alles wat ik doe er lustig op los. Als ik iets gemaakt heb waar ik trots op ben, wordt het binnen no time door haar gedegradeerd van “wauw” naar “au”. De ene keer kan ik er beter mee omgaan dan de andere keer. Vooral als ik niet lekker in mijn vel zit. Dan is het geen zaak meer van vallen en opstaan, maar van falen en afgaan. Iedere keer als ik m’n hoofd boven het verrekte maaiveld uitsteek, waarschuwt ze me voor gevaar en komt vervolgens met tig rampscenario’s aanzetten, uitgewerkt tot in het kleinste detail. Werkt haar strategie niet, dan stuurt ze tientallen beren op de weg en monteert ze overal haken en ogen aan. De perfecte zoethouders voor een piekeraar als ik!

Haar missie is geslaagd als ze me van alle kanten heeft weten te ontmoedigen. Om de ontmoediging te beklinken haalt ze haar clichés van ‘eeuwige tweede’ en ‘gewoon een middenmoter’ uit het stof en poetst ze gretig op om ze vervolgens als glimmende trofeeën op een prominente plek in mijn bewustzijn te zetten als schitterend bewijs van mijn onvermogen.” Wie zit er nou op mijn spullen, mijn werk of ideeën te wachten? Ze is echt heel goed in wat ze doet en waarschijnlijk nog veel perfectionistischer dan ik ben. Het zou me niet verbazen als zij op de troon van het Land-van-Ooit zit.