Voor het gemak personifieer ik de innerlijke criticus in een vrouwelijke vorm. De innerlijke criticus wie kent haar niet? Berucht en gevreesd met name onder creatieve lieden. Helaas ken ik haar maar al te goed en geeft ze mij aandacht in overvloed. In mijn leven heeft deze madame het iets te veel en te vaak voor het zeggen. Ze vertelt me vooral wat ik niet moet doen, wijst me steevast op alles wat fout gaat of fout kan gaan en corrigeert me de hele dag door. Daarnaast trekt ze alles wat ik aan het doen ben in twijfel en probeert me met rede ervan af te halen. volgens haar moet ik maar gewoon blijven wie ik ben. Grote plannen worden op voorhand ontmanteld en weggezet als onzin of te veel gedoe. Fatsoen heeft ze niet, ze kakelt bij alles wat ik doe er lustig op los. Als ik iets gemaakt heb waar ik trots op ben, wordt het binnen no time door haar gedegradeerd van “wauw” naar “au”. De ene keer kan ik er beter mee omgaan dan de andere keer. Vooral als ik niet lekker in mijn vel zit. Dan is het geen zaak meer van vallen en opstaan, maar van falen en afgaan. Iedere keer als ik m’n hoofd boven het verrekte maaiveld uitsteek, waarschuwt ze me voor gevaar en komt vervolgens met tig rampscenario’s aanzetten, uitgewerkt tot in het kleinste detail. Werkt haar strategie niet, dan stuurt ze tientallen beren op de weg en monteert ze overal haken en ogen aan. De perfecte zoethouders voor een piekeraar als ik! Haar missie is geslaagd als ze me van alle kanten heeft weten te ontmoedigen. Om de ontmoediging te beklinken haalt ze haar clichés van “eeuwige tweede” en “gewoon een middenmoter” uit het stof en poetst ze gretig op om ze vervolgens als glimmende trofeeën op een prominente plek in mijn bewustzijn te zetten als schitterend bewijs van mijn onvermogen. Wie zit er nou op mijn spullen, mijn werk of ideeën te wachten? Ze is echt heel goed in wat ze doet en waarschijnlijk nog veel perfectionistischer dan ik ben. Het zou me niet verbazen als zij op de troon van het Land-van-Ooit zit.

For convenience, I personify the inner critic in a female form. The inner critic who does not know her? Notorious and feared especially among creative people. Unfortunately, I know her all too well and she gives me attention in abundance. In my life, this madame is in charge a little too much and too often. She mostly tells me what not to do, consistently points out everything that goes wrong or can go wrong, and corrects me throughout the day. In addition, she questions everything I am doing and tries to talk me out of it with reason. according to her, I should just stay who I am. Big plans getting dismantled in advance and put away as nonsense or too much hassle. She has no decency, she babbles on and on about everything I do. If I have made something I am proud of, she downgrades it from “wow” to “ouch” in no time. Sometimes I can handle it better than other times. When I’m not feeling good about myself, it’s no longer a matter of falling and getting up, but of failing and going off. Every time I stick my head above the parapet, she warns me of danger and then comes up with dozens of disaster scenarios, worked out to the smallest detail. If her strategy doesn’t work, she sends dozens of bears on the road and mounts snags on everything. The perfect ingredients for a brooding person like me! Her mission is accomplished when she has managed to discourage me from all sides. To clinch the discouragement, she pulls her clichés of ” forever second” and “just an average person” out of the dust and greedily polishes them and then places them like shiny trophies in a prominent place in my consciousness as shining evidence of my inability. Who in the world really wants my stuff, my work or ideas? She is really very good at what she does and probably much more perfectionist than I am. I wouldn’t be surprised if she sits on the throne of the Land-of-Someday.

Translation comic: Always Critic

– tally: “Does your inner critic bother you a lot?”
– shorty: “Not at all, an inner critic is no big deal!“

– tally: “An inner critic can deliver a lot of criticism though!”
– shorty: “So can I, my inner critic becomes quite insecure…“

– tally: “Yeah right! So you are the inner critic of your inner critic?”
– shorty: “That’s right! I always know better, I don’t need criticism.”

– tally: “I don’t believe any of …”
– inner critic (is leaving) : “I quit! I’ve had it, there’s nothing left of my self-esteem!”
– shorty: “Bye bye loser!”