Tijdens het schrijven van mijn boek kwam ik erachter dat mijn uitstelgedrag niet ontstaat door één factor, maar een combinatie is van verschillende factoren samen. Perfectionisme en het hardnekkig vasthouden aan dromen die nooit uitkomen (roze wolken) zijn beide perfecte ingrediënten voor uitstelgedrag.
Ik heb voor morgen de beste plannen, schema’s en ideeën op de plank liggen, maar weet voorbaat al dat ik die plank mis ga slaan. Morgen is veilig, morgen is later, morgen is niet nu. Morgen kan geen kwaad. Morgen heb ik geen invloed op, morgen is morgen en dan zien we wel weer… Mijn morgen is een sprookje, een fata morgana. Een luchtspiegeling vol roze wolken. Het luchtkasteel van madam Inner Criticus, ver buiten het bereik van de realiteit. Afgebakend van de route naar succes en de route van doorzetten. Mijn morgen is een loze belofte vermomd in een heerlijke, dikmakende, roze, zoete, kleffe suikerspin.
“Mijn morgen is een loze belofte vermomd in een heerlijke, dikmakende, roze, zoete, kleffe suikerspin.”
Okay, in het lyrisch essay van de vorige paragraaf zijn het voornamelijk de plannen en voornemens die blijven kleven aan de suikerspin. In m’n vorige blogpost heb ik hier al uitgebreid over geschreven. Maar hoe zit het nu met de gewone dagelijkse taken die worden uitgesteld? In feite zijn het allemaal kleine dingen waarbij nou niet echt het toekomstbeeld op het spel staat. Gedoe is hier het sleutelwoord! Ik merk dat als ik iets uitvoer dat me geen moeite kost, ik het zonder nadenken doe. Kost iets me energie, omdat er gedoe bij komt kijken, dan slaan mijn hersenen geheid op de vlucht. Zo zit ik bij administratief werk steevast op het internet en stel ik zaken die ik moet uitzoeken almaar uit. Ik ben daarom ook supertrots op mezelf als ik mijn wekelijkse lijstje met lastige dingen heb afgerond. Er komt alleen nooit een einde aan, want lastige dingen horen nou eenmaal ook bij het leven.
While writing my book, I discovered that my procrastination is not caused by one factor, but is a combination of several factors together. Perfectionism and holding onto dreams that never come true (pink clouds) are both perfect ingredients for procrastination.
I have the best plans, schedules and ideas lined up for tomorrow, but know in advance that I will miss the boat. Tomorrow is safe, tomorrow is later, tomorrow is not now. Tomorrow can’t hurt. Tomorrow I have no influence on, tomorrow is tomorrow and then we’ll see…. My tomorrow is a fairy tale, a mirage. A mirage full of pink clouds. The castle in the air of madam Inner Critic, far beyond the reach of reality. Cut off from the route to success and the route of persistence. My tomorrow is an empty promise disguised in a delicious, fattening, pink, sweet, sticky cotton candy.
“My tomorrow is an empty promise disguised in a delicious, fattening, pink, sweet, sticky cotton candy. “
Okay, in the lyrical essay of the previous paragraph, it is mostly the plans and intentions that stick to the cotton candy. I wrote about this issue more extensively in my previous blogpost. But what about the ordinary daily tasks that get procrastinated? In fact, these are all small things where the future is not really at stake. Hassle is the key word here! I find that when I do something that takes no effort on my part, I do it without thinking. If something costs me energy because it involves hassle, my brain is on the run. For example, when doing administrative work, I am invariably on the Internet and keep postponing things I need to figure out. That is why I am super proud of myself when I finish my weekly list of annoying things. It just never ends, because unpleasant things are also part of life.
Translation comic: Get lost thundercloud!
– tally angels in de sky: are happy, free and relaxed
– tally 1 (left): “I will do something later on, for now just relax…”
– tally 2: “Soon I’m going to finish my chores…”
– tally 3: “Tomorrow I’m going on a diet…”
– earthworm: swallows – because…
– shorty angel with black wings says “yummy!”
– tally on the ground: “Now is pretty disappointing!”
– shorty on the ground: “Go away with that frustrating cloud!”